HET MANNEKE EN TRANEN MET TUITEN

 

Sander zong zo nu en dan – altijd wel op verzoek – een liedje voor ons. Een liedje ging over een uitstapje naar Brussel, naar Manneke Pis. Hij zong het ook wel eens op een verjaardag en het begon met de regels: ‘Ik had een franc of zeventien gespaard’.
‘Ik ben er nog niet in geslaagd de tekst van dit liedje te bemachtigen. Ik houd me aanbevolen’. Dit schreef ik enkele maanden geleden. Maar ik kreeg hulp. Uit België. Van een man uit Antwerpen die naar ditzelfde liedje op zoek was omdat zijn moeder dat voor hem zong. Hij leverde me de partituur. De tekst en de partituur kreeg ik van Johan Morris, een zanger van de groep Wreed en plezant uit Leefdaal, een plaatsje tussen Leuven en Tervuren.


Onlangs kwam uit een oude doos de door Sander zelf geschreven tekst van dit liedje. Dit is vast zijn geheugensteuntje geweest voor de momenten en feestjes waarop hij het liedje zong.

 

 

Ook zong Sander het droevige liedje van Jantje die een zusje zou krijgen maar uiteindelijk zijn zusje en ook zijn moeder verloor. Ik moest er altijd bij huilen. Ik ken de tekst ook nog helemaal uit mijn hoofd. Onlangs vond ik de tekst ook op Internet, maar hieronder de tekst zoals ik me die herinner van Sander.
Het ging als volgt:

Jantje was een kleine kleuter
eenigst kindje teer verwend
En op zek’re dag zei zijn moeder
Hoor eens even lieve vent
Als je zoet bent komt er spoedig
een broertje of een zusje bij
Nou dat was wel iets voor Jantje
en het ventje zei toen blij
Als er eens een zusje kwam
krijgt zij van mij wat moois zeg mam
Dan gaat mijn spaarpot open,dan krijgt die schattebout
een boeketje witte rozen, waar mammie ook zo van houdt

Toen de ooievaar verwacht werd
mocht Jantje met zijn tante mee
En hij werd toen voor een nachtje
daar de vrolijke logé
Van het geld uit Jan zijn spaarpot
eerst wel tien keer nageteld
Werd er in een bloemenwinkel
dra een mooi boeket besteld
En ‘s avonds laat nog in zijn slaap
droomde die lieve kleine aap
Dan gaat mijn spaarpot open,dan krijgt die schattebout
Een boeketje witte rozen, waar mammie ook zo van houdt.

Op de ochtend van zijn thuiskomst
dacht kleine Jan wat vreemd vandaag
Want kijk er nu eens de gordijnen
die zijn nog helemaal omlaag
Snikkend sprak zijn vader schatje
nu heb je er geen moesje meer
Want zij ging met kleine zusje
zo naar onze lieve Heer
En zachtjes legde Jan ‘t boeket
bij het dode zusje neer op bed
En wenend zeide Jantje; ‘k bracht witte rozen mee
Hier zeg mammie, hier lief klein zusje, die zijn voor jullie twee.

Dat hielden we niet droog; ik zeker niet.

Om een indruk te geven van de melodie: de Zangeres zonder naam heeft het liedje ook uitgebracht; Sander zong het liedje natuurlijk een stuk minder gedragen. Overigens: Hij was een fan van de Zangeres.
https://www.youtube.com/watch?v=tYJr14JxY_4